Pobreza

A pasada semana as xentes de Baladre xuntáronse en Asturies. Malia que nós non puidemos estar, as compas de Alambique fixeron esta crónica do encontro con todo detalle:

Durante este largo fin de semana, varias personas y colectivos participantes de Baladre hemos compartido en Gijón un nuevo encuentro para intercambiar, formarnos, planificar y sobre todo, para compartir apoyos y afectos. Hemos estado presentes distintos territorios del estado (Lugo, Canarias, Valladolid, Málaga, Salamanca, Aranjuez, Euskadi, Asturias…) y hemos echado en falta a otros que por diversas circunstancias no habéis podido acompañarnos, aunque habéis estado presentes, sin duda.

O 14 de novembro imos de folga na mani que sairá ás 11h30 dende a Praza dos Cabalos con destino á Praza de América.

Hai uns días fixéronnos saber que o artigo: “Consellos prácticos á hora de entrevistarte coa traballadora social”, publicado na nosa web no mes de marzo, provocou numerosas reaccións negativas dentro do grupo de traballadoras sociais de atención primaria do Concello de Vigo. Nese texto exponse a estratexia a seguir á hora de abordar unha entrevista coa traballadora social -segundo as propostas de Berri-Otxoak- que a ODS-Coia tamén subscribía e asumía.

Para a ODS-Coia este asunto serviu para volver a pensar que postura tomamos fronte a un “modelo de producir y de vivir que nos ahoga”. Por iso refrendamos as palabras das xentes de Alambique: “no nos sirven ni las excusas ni las ayudas de miseria. En Asturies (tamén en Galiza) hay riqueza suficiente para todas. Es una cuestión de redistribución y justicia social.”

Como xa ven sendo habitual a xente de GAS e a ODS-Coia xuntámonos para lanzar un texto titulado "Quen nos dera ser automóbiles":

O 1 de setembro levantámonos máis pobres e con menos dereitos, xa que a maiores da subida do IvA entraba en vigor o decreto que eli

En agosto tamén pasan cousas! As compas do GAS publican o segundo número do Fractura dedicado aos migrantes:

Dende sempre, os seres humanos desprazámonos de xeito natural respostando a diferentes razóns, tanto individuais como colectivas.

No presente, gran parte destes desplazamentos están forzados polo empobrecemento, guerras, represión ou destrución do territorio provocadas pola alianza entre estados, multinacionais e banca na busca de maximización de beneficios característica do sistema capitalista no que vivimos.

Isto, ao mesmo tempo que nos territorios “destino” se reforzan as  fronteiras tanto visibles, en forma de muros e vallas, como as invisibles; barreiras ás que se teñen que enfrontar as persoas migrantes de xeito permanete na súa cotidianidade, dende as derivadas do rexeitamento das sociedades de acollida, ata as impostas dende os estados, en forma de lexislacións e trabas burocráticas.

Nun momento no que a crise serve para facer todos os recortes posibles, non están demais pararse para reflexionar sobre como estamos nesta situación e quen sacou beneficio.

Alguien dirá que las deudas siempre deben pagarse. De hecho, al pago de una deuda también se lo denomina “honrar” una deuda, ya que parece que se trata de algo más que de un mero retorno: se trata, ante todo, de cumplir con una palabra dada. No obstante, en realidad, la exigencia del pago de una deuda –sobre todo cuando se trata de una deuda soberana– debería depender de cómo se originó, de quién la contrajo, bajo qué condiciones y para qué beneficios. En caso contrario, sería injusto reclamar al pueblo que se hiciera cargo de deudas que en ningún caso contrajo y/o que no le aportaron beneficio alguno. Injusto y tal vez ilegítimo.

Diego, membro da ODS-Coia e un dos catro extraballadores da Fundación Secretariado Xitano de Vigo, achéganos unha nota de prensa na que explica os catro despedimentos e o peche do programa de xitanos da FSX en convenio co concello de Vigo:

O 5 de xullo catro traballadores da Fundación Secretariado Xitano de Vigo (FSX) foron despedidos. Dende hai máis de quince anos o concello de Vigo viña destinando anualmente cartos -en diferentes convenios- co obxectivo de mellorar a integración e promoción dos xitanos da cidade. Primeiro foi cun convenio con Cáritas que tras os anos foi asumido pola FSX, ao igual que o grupo de traballadores que viñan desenvolvendo o programa de xitanos.

Dende Asturias as compañeiras de Alambique nos fan chegar un documento no que valoran o traballo

As compañeiras do Espazo Aberto Antimilitar non cansan de berrar en contra da guerra e do gasto militar, que nestes tempos semella que aínda é máis sangrante se cabe nun contexto de recortes. Este domingo a praia de Samil acolle o festival aéreo 2012 e como xeito de protesta o Espazo da a coñecer o seguinte texto:

Desde hai varios anos véñense celebrando anualmente en varias cidades do estado español os chamados festivais aéreos, consistentes no desfile de unidades do exército de aire, a mariña, o corpo de paracaidistas, así coma pilotos civís de acrobacias e unidades de bombeiros e salvamento.

Consideramos que este tipo de eventos, presentados ante a cidadanía como atracción turística, son en realidade actos de propaganda dos exércitos e as forzas militares para mellorar a súa imaxe pública e diminuír a percepción negativa que a sociedade ten deles.

A atracción que supón a observación de acrobacias ou de alta tecnoloxía úsase coma escusa para achegar á sociedade o poder militar do estado español coma algo positivo. Mentres tanto continúa habendo presenza militar en conflitos internacionais e seguen exportándose armas a países onde non se respectan os DDHH, converténdose así en cómplice das guerras que ocorren noutros países afastados do noso.

O 22/06/12 o parque de A Bouza acolleu un programa de radio ao aire libre co título: "Somos a raí­z da solución": Xuntas a calqueira parte, soas a ningunha