As tres compañeiras do colectivo Ferrocarril Clandestino comezaron a palestra cunhas breves pinceladas sobre a política da Unión Europea en relación á inmigración: fonteriras físicas e invisibles, suposta axuda ao desenvolvemento que se traduce en fronteiras situadas nos países do "terceiro mundo", etc.

A continuación faláronnos da campaña polo peche dos CIEs, na que xunto a outros colectivos traballa Ferrocarrril Clandestino. Ademais das actividades que se levan a cabo dentro da campaña achegáronnos a realidade do funcionamento dos CIEs e da política de expulsións do estado español.

O sábado 9 de febreiro ás 20h30 no CSA "A Cova dos Ratos" (Romil,3 - Vigo) convidámosvos a asistir á charla que leva por titulo: "Represión xenófoba, políticas migratorias e estratexias de resistencia".

Na que contaremos coa presenza de dúas compañeiras do colectivo Ferrocarril Clandestino de Madrid.

Ferrocarril é un colectivo que explora as consecuencias que as fronteiras teñen nas nosas vidas. Nos últimos anos teñen organizado campañas contra os controis policiais racistas, as persecucións a manterxs e os Centros de Internamento para Estranxeiros. Durante esta charla falarán entre outras cousas sobre os propios CIEs e as políticas europeas sobre migracións.

Seis días, nove localidades, trece presentacións, preto de 400 asistentes aos actos... Son algunhas das cifras desta primeira semana galega pola Renda Básica das Iguais (RBis). Para as persoas que nos implicamos na preparación e desenvolvemento destes días de actividades a valoración é tremendamente positiva.

Cando nos botamos á estrada non sabiamos o que nos iamos atopar en cada unha das localidades: Vigo, Pontevedra, Ferrol, A Coruña, Compostela, Ourense, Lugo, Allariz e As Pontes. Agora podemos dicir que os encontros foron ricos e diversos con colectivos e persoas de ámbitos tan diversos como o: libertario, sindicalismo, profesional, feminismo, okupa, político... e que o intercambio foi rico e posibilitador, á hora de crear dinámicas que rachen co capitalismo.

Achegamos un texto de Marieta Manso cargado como sempre de lucides, claridade...

PRIMER ACTO

Escena primera

El escenario vacío de cosas y una mujer sentada en una silla, de madera, en el centro.

Mujer (Mirada fija, serena, hacia el fondo del escenario)

Siempre creí que las cosas eran como me las contaban, que los pobres eran pobres porque habían nacido así, o por mala suerte o porque no tenían la destreza suficiente para ser otra cosa. Que los pobres daban lástima y, lo más importante, no podían dejar de ser aquello que eran: pobres.

Pasou voando a primeira semana pola Renda Básica das Iguais en Galiza. Pontevedra, Coruña, Ferrol, Compostela, Ourense, Lugo, As Pontes e para pechar este xoves 31 de xaneiro: Vigo.

En espazos okupados, con profesionais dos servizos sociais, compartindo co alumando de traballo social, con políticos e sindicalistas... e en xeral con moitas persoas que andan na procura de saídas a este sistema. O intercambio foi rico e semella que ferramentas como a RBis poden ser útiles para a poboación galega que malvive fronte a novas como que o patrimonio de Amancio Ortega daría para a RBis durante ano e medio en Galiza.

Mañá, venres 25 de xaneiro, comeza o movemento polo dereito a vivir dignamente, o movemento pola RBis. O traballo que diferentes colectivos sociais de Galiza da os seus froitos coa andaina desta 1ª Semana Galega pola Renda Básica das Iguais.

Entre o 25 ao 31 de xaneiro, en case unha decena de cidades e vilas galegas, realizaranse presentacións do libro “Repartindo a nosa riqueza”, publicación que saíu á luz o pasado mes de decembro e que expón os resultados do estudo da viabilidade da implantación da Renda Básica das Iguais en Galiza (RBis).

Recordamos que a Renda Básica das Iguais consiste no dereito que ten cada persoa a percibir periodicamente uns ingresos que lle permita cubrir as súas necesidades e que ha de percibirse de xeito individual; universal e incondicional e cuxa contía económica sexa, polo mínimo, igual ao limiar de pobreza. As vías para acadar os ingresos necesarios para implantación deste dereito consisten na re-asignación do gasto público e na reforma do sistema fiscal.

Hai unhas semanas un xornalista de