pobreza

Esta mañá ao redor de corenta persoas participamos no acto que levaba por título: "Rescatemos ás persoas, non aos aparcadoiros". Na cidade fermosa para as empresas amigas do goberno municipal a nós tócannos as migallas.

Unha nova achega de Xistra Souto nesta ocasión carga de carraxe:

Orientación laboral

A hora de andaina até Cruz Vermella faise hoxe máis dura coa calor.

Achegamos un texto de Albert Sales que leva por título: ¿Comida para "ayudar a los pobres"?:

Durante 2014, 320.000 personas recibieron ayuda alimentaria en Cataluña. Una cifra muy alejada de la anécdota, pues constituye casi un 5% de la población total y una cuarta parte de la población estadísticamente considerada en riesgo de pobreza (viviendo en hogares con unos ingresos por debajo del 60% de la mediana). En el recorte y la reordenación de los recursos públicos destinados a atender a las personas en situación de pobreza, las más perjudicadas han sido las capas de población con ingresos más escasos. Así lo evidencia la evolución de la brecha de pobreza (la distancia en porcentaje entre el umbral de riesgo de pobreza y la media de los ingresos de los hogares por debajo de dicho umbral). En Cataluña, la brecha de pobreza ha pasado de un 22,3% en 2007 a un 38,2% en 2012.

Achegamos un artigo publicado en jotdown.es que leva por título "Ser pobre es una mierda" e que nos fala do dano que fai o traballo social cando este ponse ao servizo dos intereses do poder.

Ser pobre es una mierda

Hace unos años mi trabajo consistía en ayudar a familias con pocos ingresos a rellenar el papeleo para pedir servicios sociales.

En un país normal, donde el Estado no se dedica a juzgar la catadura moral de sus ciudadanos pobres, este es un trámite relativamente sencillo.

Partillamos unha entrada do blogue: vagosymaleantes.com que leva por título: "Los mitos a examen. Empezamos". Así presentan os seus editores, Carlos Delclos (@carlosdelclos), Albert Sales (@albertsc79), esta interesante proposta:

"En un momento en que las políticas públicas y, en especial, las que afectan a lxs invisibles de nuestras sociedades, se planifican y ejecutan sin más orientación “científica” que la que surge de los think tanks neoliberals, lanzamos una propuesta de divulgación científica. En el blog “Vagos, maleantes, putas e inmigrantes” desmontaremos los mitos que justifican la guerra contra “los pobres”."

Achegamos un artigo que leva por título: "Loitar contra a pobreza desde o ámbito municipal" de Albert Sales. Se queredes coñecer máis de Albert visitade o seu blogue: albertsales.wordpress.com.

Los dispositivos de los Estados del Bienestar no lograron acabar con la pobreza en las sociedades opulentas occidentales. A pesar de los mecanismos de redistribución de rentas, los sistemas de protección social y una amplia gama de servicios públicos que incluían los servicios sociales, la pobreza continuó afectando a una parte de la población excluida del mercado laboral y de las prestaciones públicas que se derivaban del trabajo asalariado.

Achegamos o vídeo do debate no que participaron as compas Mari Fidalgo de Baladre e Diego da ODS-Coia, que contou tamén coa presenza de Fran del Buey e de Daniel López. Moitas grazas á xente de Galiza Ano Cero polo seu traballo de comunicación! Así presentan na súa web o debate que leva por título "Que significa ser pobre":

Un dos efectos máis notábeis do actual proceso de recesión económica é o aumento do empobrecemento xeral e das taxas de cidadáns e cidadás con dificultades no acceso aos servizos públicos.

Sen embargo, o relato xerado arredor desta situación móvese entre dous vectores: o da criminalización de quen padece de xeito máis extremo esta coxuntura e, á vez, unha espectacularización da mesma, ante a que a única saída proposta parece ser a caridade.

O 17 de outubro celebrase o Día Internacional Contra a Pobreza. As xentes da ODS-Coia, da comunidade cristiá do Cristo da Victoria e do G.A.S. non estabamos satisfeitas con esta proposta e por iso rebautizamos a data como: "Día Internacional Contra a Riqu€za".

Estes meses de actividade na rúa deron lugar a moitas ledicias e tamén a encontróns.

As xentes de GAS e da ODS-Coia levamos tempo fartas e cansas de ser invisibles por iso ímonos mostrar!:

Son tempos de expansión do capital que necesita máis espazo para facer medrar as súas ganancias, e nese movemento estase a levar por diante dereitos, espazos públicos, empregos, natureza, vidas...

En Coia, coma noutros tantos barrios e lugares, estamos a vivir os problemas da perda/retroceso de dereitos sociais os cales traen multitude de atrancos e miserias cotiáns: a imposibilidade de chegar a fin de mes, de pagar os recibos da luz, de pagar a vivenda, de atopar traballo, de acceder a coidados básicos, de descansar... en definitiva de vivir cun mínimo de DIGNIDADE.

A semana pasada os medios de comunicación da cidade publicaban varias novas sobre a situación na que se atopan a familia de Casiano e Isabel.

O seu caso retrata os problemas de moitas de nós: dificultades para chegar a fin de mes, problemas de vivenda, falta de traballo, etc. Ante isto a resposta das distintas administracións é nula.

Cansos de aguantar esta situación achegáronse á ODS-Coia. Alí en común decidimos que o mínimo que podiamos facer era contar esta situación e usala para reclamar que a falta de dereitos e a indefensión ante o sistema capitalista non son anecdóticas. Por iso a varias mans construímos un texto dirixido ao Defensor del Pueblo, Valedor do Pobo e Defensor do Cidadán e que tamén achegamos aos medios, no que a maiores de contar a súa realidade esixían que se tomaran medidas.

Seguiremos na loita polos dereitos sociais de todas!

A ODS-Coia e o G.A.S. sacamos unha tirada de cartaces que levan por título "SE VENDE(N)" e co seguint texto:

- Alcalde de Vigo que cobra ao 65.000€/ano máis extras.

- Presidente da Xunta que cobra 72.000€ anuais e declarou ter un patrimonio de medio millón de euros.

(Falamos do que recoñecen claro, do que se levan en negro nunca saberemos nada...)

A OFERTA está dirixida para beneficio: das especuladoras urbanísticas, das empresas turísticas, das grandes multinacionais, de calquera empresa que se beneficie das privatizacións dos servizos públicos, das construtoras (“amigas”dos AVEs, das Humanizacións, dos Auditorios, das Cidades de Xustiza e dos pelotazos en xeral) e especialmente para a Banca sempre e en todo momento!