Feed aggregator

desinformemonos.org. Alicia Alonso.- A raíz del reinicio de los bombardeos israelíes indiscriminados a la población gazatí, en el genocidio en curso Itamar Ben-Gvir ha vuelto a asumir el cargo de Ministro de Seguridad Nacional. Este puesto lo había abandonado hace apenas un mes (en enero), en protesta por el acuerdo del alto al fuego que en su día se alcanzó sobre Gaza y que hoy ya es papel mojado.

Luchas y búsquedas por los derechos sociales más allá de territorios, más allá de organizaciones y grupos. Conducido desde Canarias para el resto del mundo por las gentes de Baladre y Radio Pimienta.

Los próximos días 2 al 4 del mes de mayo nos encontraremos en un nuevo encuentro. En está ocasión nos vamos a Portugal, más concretamente al proyecto de A Quinta Maravilha, en Palmela, Portugal.

Pensionista por Incapacidad Permanente Total y, sin embargo, Lanbide retirada su acceso a la RGI por compartir vivienda con otra persona. La Ley 14/2022 del Sistema Vasco de Garantía de Ingresos criminaliza la convivencia y ha generado un clima de sospecha y persecución sobre quienes dependen de la RGI.

3º Domingo de Coresma 23 de marzo

Diríase que nos imos alonxando da realidade a medida que avanza a Coresma, que nos imos apartando do aquí e agora, e iso so pode paralizarnos, anestesiarnos, inmobilizarnos. Poderiamos preguntarnos como imos cambiar a realidade se nos limitamos a falar dun mesmo Deus para todas e todos e de que a nosa patria está no ceo, tal e como lembramos nos dous domingos previos. E o certo é que as cousas proseguen na mesma liña no texto do Éxodo deste domingo, co nome que Deus se otorga a si mesmo: “Eu son o que son”.

É inevitable: Deus non pode ser isto ou aquilo, non pode someterse a concepto ningún, non pode ter de-limitación ou de-finición, pero é que precisamente por iso é polo pode acoller a todas as persoas, a todos os seres, en igualdade, sen privilexios, sentadas á mesa común, como irmáns e irmás. De aí que a filósofa e mística Simone Weil poidese dicir, sen faltar á verdade: “Todo aquilo que é impersoal na persoa é sagrado, e so iso”. Porque o impersoal remite ao noso fondo máis fondo, ao máis íntimo da nosa intimidade, como diría San Agustín, a aquilo que nos achega a Deus e nos fai irmáns e irmás do resto dos seres. Por iso, no medio dun mundo que non para de xustificar barreiras, prexuízos, discriminacións, patrias, privilexios, desigualdades…. dende as diferenzas máis superficiais, cómpre insistir unha e outra vez, neste tempo de Coresma, no que nos convirte en familia, fillos e fillas do mesmo Deus, antes que calquera outra cousa. Así poderemos entender e asumir que amar a Deus é o mesmo que amar ao próximo. Non hai ningunha diferenza.

Ex 3, 13-15

Moisés replicou:

– «Xa me estou vendo chegar onda os israelitas e dicíndolles: O Deus de vosos pais mándame onda vós. Mais eles preguntaranme: E cal é o seu nome? Que lles direi eu entón?»

Deus respondeulle a Moisés:

– «Eu son o que son».

Ex 3, 13-15

15-M Serranía de Ronda. En Pocas Palabras.- Cada 8M vemos que cientos de empresas pintan sus logos de morado, que las tiendas recubren sus estantes de cursis mensajes motivadores o que las marcas ofrecen extrañas promociones para “celebrar” a las mujeres. Ese efecto se le conoce como “Lavado Violeta”.

Alternativa Antimilitarista MOC - Las Palmas.- Más de 80 organizaciones sociales, culturales, vecinales, antimilitaristas, feministas, ecologistas, antiracistas, por la Justicia social, universitarias,sindicales y partidos políticos hemos confluido en la presentación de una propuesta desmilitarizadora y de Paz para Canarias, donde la seguridad sea la neutralidad de nuestro archipiélago.

Colectivo contra la exclusión ALAMBIQUE.- En las últimas semanas el bombardeo, permítannos la expresión, de noticias sobre la implantación de nuevas fábricas de armas o los anuncios de la implantación de nuevos proyectos vinculados a la industria militar se suceden al calor del anuncio del rearme de Europa. Los 800.000 millones del plan europeo es el mejor reclamo para que todas las empresas vinculadas al negocio de las armas y lo militar se pongan a pleno rendimiento.

Normal 0 21 false false false ES X-NONE X-NONE

En las últimas semanas el bombardeo, permítannos la expresión, de noticias sobre la implantación de nuevas fábricas de armas o los anuncios de la implantación de nuevos proyectos vinculados a la industria militar se suceden al calor del anuncio del rearme de Europa. Los 800.000 millones del plan europeo es el mejor reclamo para que todas las empresas vinculadas al negocio de las armas y lo militar se pongan a pleno rendimiento.

Esta situación viene a reforzar la decisión del Gobierno de Asturias de apostar por la industria militar, nos negamos a utilizar el eufemismo de industria de defensa, tomada hace ya unos años. Y acerca el objetivo de convertir Asturias en el paraíso de la industria militar.

No queremos que la guerra empiece aquí, y que se justifique como medio para mantener la paz, y por eso escribimos este texto para denunciar a las empresas de la industria militar y el papel del Gobierno de Asturias en este crecimiento desorbitado de todo lo que tenga que ver con el ámbito de la guerra y compartir algunas acciones que podemos hacer aquí y ahora para al menos mostrar nuestro desacuerdo con esta situación.

(...)

Enlace al texto:  https://www.dropbox.com/scl/fi/ql424a39a89jnsv523t45/No-queremos-que-la-guerra-empiece-aqu.pdf?rlkey=hgm7ne3q36l26wv30pp0z5v36&st=0ivomk8p&dl=0

Invitamos a apoyar cualquiera de las acciones que se puedan poner en marcha para impedir que Asturias se convierta en un paraíso de la industria militar. 

Para hacernos llegar el apoyo a este texto  o cualquier cuestión: asociacionalambique@hotmail.com

esparragosytagarninas.- Yanis Vaoroufakis aporta una muy interesante reflexión para acercarnos a entender la política económica de Donald Trump. Según él, Donald Trump ha diseñado un “plan maestro” para su economía. A continuación os resumimos-tuneamos el artículo publicado inicialmente en inglés en Unherd y posteriormente en castellano en Sin Permiso.

Onte, 15 de marzo, un xornal galego publicaba unha breve reportaxe sobre as igrexas do Concilio Vaticano II na nosa cidade. Tal e como lembraba Jorge Lamas, autor do texto, o Concilio Vaticano II estableceu directrices para a construción dos novos espazos de culto católicos que se ergueron dende entón: “a idea principal que dirixiu esa nova arquitetura relixiosa foi o fomento do espírito comunitario e o achegamento entre sacerdotes e fieis”.

Nese contexto xurdiron obras como a igrexa dos Picos, en O Calvario, e a de San Paio de Navia, ambas obras de Román Conde, ou as que se proxectaron en Coia nos anos setenta e oitenta: San Martiño, cuxo responsable foi Arturo Fraga Framil; O Rocío, obra de Desiderio Pernas; O Perpetuo Socorro, que foi asumida polos arquitectos Francisco Yáñez Ulloa e Tomás Pérez-Lorente; e… a nosa, a igrexa do Cristo da Vitoria, que foi proxectada polo arquitecto e fraile dominico Francisco Coello de Portugal Acuña.

Francisco Coello é o profesional da arquitectura que ten planificado máis igrexas en España no século XX. No caso da parroquia do Cristo da Vitoria o formigón é o soporte da estrutura. O interior, como comenta o xornalista da reportaxe recén publicada, é “apabullante”.

Así é como describe a edificación Marta Rodríguez Vilas na súa tese de doutoramento e no artigo «Génesis y desarrollo de los cuatro centros parroquiales del polígono de Coia (Vigo, 1953-1981)»:

“O seu aspecto exterior posúe unha contundencia formal capaz de competir cos enormes edificios de vivendas do seu entorno.
Porén, o acceso frontal — un beiril envolvente — é feble en escala e proporciona unha aproximación suave dende a rúa e o xardín.
O interior golpea os sentidos pola inesperada combinación de rudeza e refinamento. A intensa luz que baña o fondo do presbiterio, os bastos aparellos de bloque de formigón visto, e a forma en sector circular da nave co altar situado no vértice, constitúen os invariantes formais cos que Coello traballa, demostrando a versatilidade do seu esquema.” (cita recollida tamén na web de Patrimonio Galego).

Como a mesma Rodríguez Vilas sinala máis abaixo, Coello exprime “ao máximo a debatida cuestión da austeridade, entendida tanto dende as necesidades económicas reais como dende a nova sensibilidade máis implicada co papel social da arquitectura. De feito, esta parroquia ten sido, dende o seu inicio, un foco moi activo de reivindicacións veciñais”.

Lamentablemente o paso das décadas fíxose notar nos últimos anos con problemas reiterados de filtracións nos tellados que non deixan de ir a máis. Agardamos que o recoñecemento do valor arquitectónico desta igrexa, e sobre todo o seu prolongado labor social, de compromiso solidario co barrio e cos colectivos máis desfavorecidos, sexan tidos en consideración para a súa adecuada restauración nun futuro non moi lonxano.

2º Domingo de Coresma 16 de marzo

“A nosa patria está no ceo”, lémbranos Paulo hoxe, porque nós non somos escravas das patrias deste mundo, non somos fanáticos das causas de tantos patriotas que poñen o seu por riba dos demais, o propio por riba do alleo, o prexuízo por riba do recoñecemento das diferencias que nos enriquecen e, paradoxalmente, nos fan irmáns, irmás. É aí, na humilde e amorosa aceptación das diferenzas que nos igualan e nos irmandan dende onde poderemos camiñar cara a construción do Reino.

Pero a nosa patria está no ceo, de onde nós agardamos un salvador, Xesús Cristo, o Señor. […]

Polo tanto, meus irmáns tan queridos e por quen sinto saudades, miña alegría e coroa, seguide así firmes no Señor, queridiños!

Flp 3, 20 — 4, 1

O Espazo Aberto Antimlitar e O.V.N.I. co apoio do novo centro social A Nubeira organizamos unha charla co título: "O avance do militarismo e a turistización: o exemplo de Canarias". Nela contamos coa presenza de Koldobi Velasco Vázquez: activista de Alternativa Antimilitarista/MOC, Baladre e profesora de Traballo Social na Universidade de Las Palmas de Gran Canaria. A charla celebrouse o sábado 1 de marzo de 2025 no C.S. A Nubeira.

Luchas y búsquedas por los derechos sociales más allá de territorios, más allá de organizaciones y grupos. Conducido desde Canarias para el resto del mundo por las gentes de Baladre y Radio Pimienta.

Este domingo, no marco das xornadas feministas do 8 de marzo, xuntámonos ás portas da parroquia Cristo da Victoria de Coia convocadas pola Revolta de mulleres na Igrexa baixo o lema: “Crentes e Feministas; por unha Igrexa en Igualdade”.
Xuntas limos o manifesto, cantamos, alzamos a voz, partimos o pan e berramos nun mesmo clamor feminista repetido en trinta cidades do estado que “aquí estamos e estaremos ata que a Igualdade sexa costume”.
Xuntas convidamos tamén á nosa mesa compartida ás mulleres empobrecidas, ás migrantes, ás explotadas, ás vítimas das guerras e da violencia de xénero, a tantas mulleres silenciadas… porque na mesa e no mundo cabemos todas e todas estamos chamadas a facer realidade o mundo e a Igrexa cos que soñamos.
Vimos de lonxe, somos moitas e neste 9 de marzo alzamos a voz unha vez máis para dicir abonda xa e esixir unha Igrexa nova, comunidade de iguais, semente de futuro, unha Igrexa que estamos xa a construír entre todas…

Publicado en esparragosytagarninas.wordpress.com.- Entrevista de Mikel Urdangarin para NAIZ.

De Ordizia a la London School of Economics, y de allí a Barcelona, la economista marxista ha realizado una prolífica carrera. Actualiza el lema de Rosa Luxemburgo, “Socialismo o caos”.

O pasado xoves 6 de marzo a Rede Social Galicia Sur convocábanos a un Círculo de Silencio polas mulleres migrantes. En torno a unha treintena de persoas reunímonos para denunciar a situación de discriminación destas mulleres e para apoiar as súas demandas. Así comezaba o manifesto que se ao comezo e ao final do acto:

O vindeiro 8 de marzo, en dous días, celebraremos o Día Internacional da Muller dende a reivindicación permanente e a denuncia das violencias machistas e das barreiras heteropatriarcais, visibles e invisibles, que seguen a exercer unha discriminación intolerable sobre máis da metade da poboación.
Por iso, hoxe, queremos enfocar a mirada deste círculo de silencio nun sector da cidadanía que sofre unha triple discriminación, non so por ser mulleres, senón tamén por ser migrantes e por ser persoas empobrecidas. As mulleres, en efecto, representan aproximadamente o 48% dos migrantes internacionais en todo o mundo, é dicir, practicamnte a metade do colectivo. E o número non para de aumentar. En España constatouse un incremento significativo nos últimos anos: dende 2017 a 2022, 497.000 mulleres migrantes chegaron a España, segundo datos do Instituto Nacional de Estatística. Sen embargo, a súa participación no mercado laboral parece estar concentrada, condenada, por falar máis claramente, a certas actividades, como a hostelería, o traballo doméstico e o coidado das persoas dependentes.

[CONTINÚA NO MANIFESTO ADXUNTO:]

Círculo 2025_03_06_finalDescarga A Rede Social Galicia Sur, que convoca os Círculos de Silencio en Vigo, aglutina organizacións e colectivos, sen vinculacións partidistas nen sindicais, que traballan no eido social e na cooperación internacional ao desenvolvemento co fin de acadar unha sociedade máis xusta, igualitaria, equitativa e sostible que respecte os dereitos das persoas. Actualmente a integran as seguintes entidades: Acción Verapaz, Alborada, Oxfam Intermón, Solidaridade Internacional, Cáritas Diocesana Tui-Vigo, Comité Óscar Romero, Entreculturas, Parroquia Cristo da Victoria, Proclade e Unicef. Facebook: https://www.facebook.com/RedeSocialGaliciaSur/?locale=es_ES

¿Que son os círculos de silencio?

Os círculos de silencio nacen en Francia no 2007 e actualmente convócanse nese país en máis de 180 cidades cada mes. Esta iniciativa tense estendido por Europa e por varias cidades españolas.

Os círculos aspiran a expresar a súa protesta dende unha cultura da non violencia, a través dunha acción sinxela e asumible por todo o mundo.

Queren ser un xesto pacífico permanente de denuncia.

O silencio como forma de diálogo, que apela á conciencia de quen fai as leis, de quen as aplican e da cidadanía que as asume, ás veces de forma pasiva e acrítica. Silencio como forma de acción que aglutina a persoas de boa vontade, que podendo ter ideoloxías, culturas ou crenzas diferentes, atopan nese silencio solidario coas persoas e comunidades oprimidas unha linguaxe común.

Nun mundo desbordado de ruídos, de sobreinformación que desinforma, de eslóganes e publicidade comercial e política, pensamos que o silencio ten un potencial revolucionario para reivindicar outros mundos posibles e necesarios.

Achégase o tempo de Coresma, corenta días nos que nos preparamos para celebrar a Semana Santa, que culminará na gran festa da Pascua de Resurrección. A Coresma é tradicionalmente un tempo de penitencia, de mortificación, de oración, de arrepentimento dos pecados, de sacrificios, de xexún. Nós queremos rescatar o sentido fondo de todas estas prácticas, que deriva da necesidade de facer o que tradicionalmente se denominou “examen de conciencia”: é dicir, avaliar persoal e comunitariamente, con toda honestidade, de corazón, o noso camiñar, a coherencia entre as nosas palabras, a nosa fe e as nosas accións. Estamos facendo as cousas ben? Somos testemuñas da Boa Noticia? Estamos -de verdade- comprometidas, comprometidos coa causa do Reino?

Nos círculos ortodoxos orientais acuñaron unha preciosa expresión para falar do tempo de Coresma, que coñecen como a estación da “brillante tristeza”. Nestes tempos de inmediatez e de felicidades de escaparate, reivindicar, dende o repouso e a sinxeleza, unha emoción como a tristeza é por si mesmo subversivo. A tristeza, certamente, pode ser unha emoción fermosa, chea de sentido, cando nos fai recoñecer “o que nos falta” para ser felices e nos con-move e impulsa a camiñar para conseguilo: o Reino precisa de nós, das nosas mans, dos nosos corazóns, do noso compromiso, en especial nestes días tan escuros.

Por iso queremos rematar esta presentación lembrando un contiño africano que nos agasallou a amiga Koldobi Velasco:

Din que un día o sol se ocultou como tantas veces, e mentres se ía poñendo o mundo íase quedando nunha escuridade total e, cando xa faltaba pouco para terminar de ocultarse totalmente, dixo en voz alta: “E quen dará luz a todo este mundo?”. E din que ao fondo viu unha candea acesa, que dixo: “Farase o que se poida”.

1º Domingo de Coresma 9 de marzo

Precisamos unir corazón e palabra na procura da xustiza. Cómpre lembrarmos que o Deus Pai e Nai no que cremos fai irmás a todas as persoas que habitamos este mundo, amigas e inimigas. E cómpre actuar dende este presuposto, con todas as súas consecuencias: con independencia das orixes, crenzas, razas, culturas e nacións, todas temos dereito a vivir con dignidade.

Pois crese co corazón para acadar a xustiza; e maniféstase coa boca para lograr a salvación. Porque di a Escritura: todo o que crea nel non quedará defraudado.
Daquela non hai diferenza entre o xudeu e o grego, pois un mesmo é o Señor de todos, rico para todos os que o invocan; porque todo o que invoque o nome do Señor será salvo.

Rom 10, 10-13

Hace unos días una persona falleció en las oficinas de Lanbide en Zalla, Bizkaia. Se trata de un hombre perceptor de la RGI al que se le imponían cursos de reinserción laboral pese a su mal estado de salud. El hombre, padre de familia, acudió a las oficinas para tratar de justificar su incapacidad, pero no se tomó en consideración su situación. En ese mismo momento, a las puertas de las oficinas, sufrió un infarto que causó su muerte.

Revolta das Mulleres na Igrexa de Galicia mobilízase o 9 de marzo.

 “Crentes e feministas por unha Igrexa en igualdade”

O vindeiro domingo 9 de marzo ás 12:00 horas, a Revolta das Mulleres na Igrexa en Galicia, este ano baixo o lema “Crentes e feministas por unha igrexa en igualdade”, concentrarase na praza da Quintana en Santiago de Compostela e diante da igrexa do Cristo da Victoria de Coia en Vigo, para continuar reivindicando a igualdade das mulleres nunha Igrexa que as discrimina pola súa condición de mulleres. Desta maneira, como cada ano, as mulleres feministas da igrexa enmarcan a súa protesta nas celebracións do 8M, Día Internacional das Mulleres.

No quinto aniversario do movemento, as trinta agrupacións da Revolta das Mujeres na Igrexa – Alcem la Veu do Estado español saen á rúa para reclamar a igualdade. O acto central está promovido pola Asociación Mulleres Cristiás Galegas Exeria e consistirá nunha celebración que representará unha alegoría sobre a mesa compartida, onde sumaremos os nosos berros aos de moitas mulleres do mundo e da Igrexa.

A Revolta convoca ás mulleres e aos homes cómplices coa súa loita aos actos pola igualdade e a dignidade das mulleres que se celebrarán diante de catedrais e igrexas das cidades do estado. Ata que a igualdade sexa costume na Igrexa!