Dende a nosa comunidade parroquial sempre temos apostado polas festas tradicionais como unha das mellores ferramentas para promover as relacións entre a veciñanza, para facer barrio, para humanizar de verdade as nosas vidas, que so teñen sentido se se comparten cos demais. Pois ben, nesta liña, o vindeiro sábado día 15 de novembro celebramos o tradicional magosto da veciñanza nos baixos do complexo parroquial.
O programa previsto é o seguinte: dende ás 17:30 compartiremos castañas e viño novo entre todos os veciños e veciñas que se acheguen a participar. Ás 18:00 contaremos coa actuación do grupo de baile «Queixumes», e ás 19:00 disfrutaremos dunha actuación regueifeira a cargo de Luis «O Caruncho» e Bieito Lobariñas.
Cómpre agradecer moi especialmente a organización desta festa veciñal e comunitaria ao Movemento Veciñal «O noso barrio», á Asociación de Mulleres «Dorna» e ao Centro Cultural «Rueiro». Sen eles e elas, nada disto sería posible.
O pasado xoves, día 6 de novembro, a Rede Social Galicia Sur convocábanos a un novo Círculo de Silencio, desta vez, como tantas outras, polo xenocidio do pobo palestino. A pesares dos acordos de paz, os palestinos seguen a sufrir os ataques do exército israelí e unha insoportable precariedade ante a situación na que quedaron as súas vilas e cidades tralos ataques á poboación civil. Cómpre un recoñecemento institucional dun estado palestino independente. E cómpren moitos máis medios e a solidariedade internacional efectiva e inmediata para contribuír á reconstrucción e á mellora das condicións de vida dos habitantes.
Como di o texto que se preparou para a súa lectura neste Círculo de Silencio:
Dende a Nakba, expresión árabe que significa “catástrofe” e que marca o comenzo da destrucción da patria palestina e o desprazamento masivo da mayoría da súa poboación en 1948, ate agora, Gaza vive atrapada, e o bloqueo dos últimos años transformou a Franxa nunha prisión a ceo aberto, onde cada xeración herda precariedade: hospitais sen medicamentos, auga contaminada, electricidade intermitente, desemprego masivo.
E o que agora sucede en Palestina non é unha guerra, senón, como cualifican analistas cualificados, un xenocidio planificado polo actual goberno israelita, que continua a pesares do alto o fogo declarado.
[Continúa no manifesto adxunto]
Ofrecemos a continuación o manifesto que se leu ao final do Círculo e algunhas imaxes do mesmo:
manifesto 6 11 25 V2-1DescargaEste fin de semana celebramos, cheas de ledicia e agradecemento, o 50 aniversario da chegada das
dominicas ao noso barrio e á nosa parroquia; 50 anos de camiño compartido dende a fe liberadora
que nos une; 50 anos dunha comunidade de dominicas comprometida firmemente con mellorar a
vida de todas as persoas, empezando sempre polas máis necesitadas; 50 anos sementando
esperanza.
O sábado Diego convidounos a botar a vista atrás para lembrar a pegada fonda destas mulleres nas
nosas vidas e na comunidade en torno a unha mesa redonda na que participaron Mario, Laura,
Gelucho, Ana Belén e Juan Antonio. A ollada persoal e emocionada dos cinco deu pé a un diálogo
no que outras persoas que formaron parte da comunidade ao longo da nosa historia aportaron as
súas vivencias, coincidindo todas en como as dominicas foron ao longo dos anos, e seguen a ser,
presencia cercana e liberadora que alimenta a nosa fe e o noso compromiso cristián, e que anima o
noso camiñar na busca dun mundo mellor. E tras a mesa redonda, continuamos tecendo lembranzas
e experiencias de xeito máis informal nos baixos da parroquia cunha merenda comunitaria.
Finalmente o domingo na misa de 12:30 compartimos unha celebración chea de sentido na que
participaron as comunidades da parroquia e moitas outras persoas que se achegaron para dar grazas
polo sentido e a vida compartidos. Celebramos os 50 anos das dominicas sementando esperanza
entre nós, no barrio, no mundo, baixo o lema “Dende abaixo, dende dentro, dende preto”, que
pretendía recoller ese querer estar sempre entre as xentes, no medio da comunidade, animando a
todas dende a cercanía e a tenrura, dende unha vida espello de coherencia e exemplo para todas, e
dende a opción preferencial polas empobrecidas. Xunto a Carmen, Marimar, Ildete e Marisa, e coa
lembranza emocionada das que as precederon, sobre todo, de Marina, demos grazas a Deus polo
agasallo da súa presenza en medio de nós e atopamos forzas para seguir camiñando, construíndo,
vivindo, esperanzando ao seu carón.
Grazas Carmen, Marimar, Ildete, Marisa!
Grazas Dominicas da Anunciata!