Baladre

O domingo 30 de novembro, na véspera do Día Mundial da SIDA, celebramos un encontro coas xentes do grupo Imán, para lembrar, con agarimo e gratitude, o camiño compartido con este colectivo de autoapoio VIH/SIDA dende 1990 a 2013: un camiño de dor e sufrimento, pero tamén, e sobre todo, un camiño de solidariedade, empatía, esperanza e vida.

No acto, fondamente emotivo, botamos unha ollada ao pasado lembrando tantos momentos e experiencias comúns, e reivindicamos os valores compartidos como absolutamente necesarios hoxe en día para seguir a trasformar a nosa sociedade.

Aquí tedes as imaxes e o manifesto do grupo Imán:

O Advento ou a esperanza no que ha de vir

O sábado 29 de novembro tivemos a sorte de contar para a nosa tradicional charla de Advento con Patuca Fernández, avogada da Coordinadora de Barrios na Parroquia de San Carlos Borromeo e da fundación La Merced Migraciones, todo un referente na defensa dos dereitos das persoas migrantes e Premio Nacional de Derechos Humanos 2022.

Foi un verdadeiro agasallo compartir unha vivencia que ela mesma insitiu en que non era so persoal, senón unha experiencia compartida da comunidade de San Carlos Borromeo e doutras comunidades que en distintos lugares tratan de vivir ao estilo de Xesús e de comprometerse coa realidade dende o mundo das periferias.

Patuca tentou dar resposta con nós a como vivir en clave de esperanza neste momento no que o relato do odio e o negacionismo dos dereitos humanos semella estar avanzando, concluíndo que a experiencia do camiño das persoas que se moven pode ser unha aprendizaxe de vida para todas, posto que, aínda que normalmente relatamos a súa historia como unha experiencia de desesperanza (dunha fuxida pola fame, polas guerras…), en realidade o camiño das persoas migrantes está marcado pola esperanza e polo anhelo dun futuro de prosperidade.

Unha reflexión e un encontro que nos lembra o sentido compartido e nos dá forzas para seguir adiante, sentindo que en moitos lugares moitas persoas tecemos día a día os fíos dunha sociedade máis xusta.

Se non tivestes a oportunidade de asistir ofrecemos a continuación o audio da charla e algunhas imaxes:

INTRODUCIÓN

Ao mellor é xusto agora, no medio da noite, na escuridade de tantas crises, guerras, violencias, brutalidades… ao mellor é agora cando hai que apostar cegamente pola luz da esperanza utópica dese outro mundo posible no que cremos: un mundo de paz, xustiza, fraternidade e felicidade.

Ao mellor é xusto agora cando o milagre da vida verdadeira, cando a sostibilidade mesma dunha vida plena, debe ser o noso único compromiso comunitario, no pequeno, no cotián, na fraxilidade que nos convoca dende sempre.

Ao mellor é agora, xusto agora, precisamente neste tempo de Advento, cando debemos escoitar a voz profética de Isaías e proclamar a alegría de apostar pola ledicia de tolear, de sermos as tolas e tolos de Deus.

E comezar a sementar flores no deserto…

Cantas veces temos cantado estas palabras na nosa parroquia! Isaías anunciaba a utopía dun mundo posible como poucos profetas o fixeron ao longo da Historia, coa convicción entolecida dunha fe que o traspasaba, que nos traspasa aínda hoxe. Non son so palabras fermosas, é un proxecto de vida, persoal e comunitario, é un proxecto relixioso e político, que reclama a nosa implicación, porque nos negamos a convivir co amargor dunha vida sen esperanzas. Abonda xa de atoparnos coa violencia acotío, como se fose o noso pan de cada día. Hoxe máis que nunca queremos sementar sendeiros de paz, da man, sempre xuntas. Velaí o noso compromiso.

El hanos aprende-los seus camiños, e marcharemos polos seus vieiros […]. Das espadas forxarán arados, e das lanzas, podadeiras. Non erguerá a espada nación contra nación, non se adestrarán para a guerra. ¡Casa de Xacob, ven; vaiamos e camiñemos á luz do Señor!

Dende o Espazo de Encontro de crentes Galegas/os, elaboraron este comunicado de solidaridade co pobo Palestino, e dado que hoxe, sábado 29 de novembro, celébrase o Día Internacional de solidaridade co pobo palestino, parece o momento idóneo para difundilo e animar a compartilo.

Porque Palestina segue a precisar do apoio de tod@s!

O sábado 29 de novembro ás 17 horas celebraremos a tradicional charla de Advento con Patuca Fernández, avogada da Coordinadora de Barrios e da fundación La Merced Migraciones. Patuca é un referente na defensa dos dereitos das persoas migrantes e tamén experta no ámbito da asesoría xurídica especializada en infancia e situacións de exclusión social. e foi Premio Alandar en 2018 e Premio Nacional de Dereitos Humanos en 2022. É todo un agasallo que comparta connosco a súa experiencia e as súas reflexións sobre a situación e os dereitos das migrantes, polo que agardamos que sexamos moitas as que nos acheguemos a coñecela e a escoitala o vindeiro sábado pola tarde. 

Andimádevos a asistir! Paga moito a pena!

Dende a nosa comunidade parroquial sempre temos apostado polas festas tradicionais como unha das mellores ferramentas para promover as relacións entre a veciñanza, para facer barrio, para humanizar de verdade as nosas vidas, que so teñen sentido se se comparten cos demais. Pois ben, nesta liña, o vindeiro sábado día 15 de novembro celebramos o tradicional magosto da veciñanza nos baixos do complexo parroquial.

O programa previsto é o seguinte: dende ás 17:30 compartiremos castañas e viño novo entre todos os veciños e veciñas que se acheguen a participar. Ás 18:00 contaremos coa actuación do grupo de baile «Queixumes», e ás 19:00 disfrutaremos dunha actuación regueifeira a cargo de Luis «O Caruncho» e Bieito Lobariñas.

Cómpre agradecer moi especialmente a organización desta festa veciñal e comunitaria ao Movemento Veciñal «O noso barrio», á Asociación de Mulleres «Dorna» e ao Centro Cultural «Rueiro». Sen eles e elas, nada disto sería posible.

O pasado xoves, día 6 de novembro, a Rede Social Galicia Sur convocábanos a un novo Círculo de Silencio, desta vez, como tantas outras, polo xenocidio do pobo palestino. A pesares dos acordos de paz, os palestinos seguen a sufrir os ataques do exército israelí e unha insoportable precariedade ante a situación na que quedaron as súas vilas e cidades tralos ataques á poboación civil. Cómpre un recoñecemento institucional dun estado palestino independente. E cómpren moitos máis medios e a solidariedade internacional efectiva e inmediata para contribuír á reconstrucción e á mellora das condicións de vida dos habitantes.

Como di o texto que se preparou para a súa lectura neste Círculo de Silencio:

Dende a Nakba, expresión árabe que significa “catástrofe” e que marca o comenzo da destrucción da patria palestina e o desprazamento masivo da mayoría da súa poboación en 1948, ate agora, Gaza vive atrapada, e o bloqueo dos últimos años transformou a Franxa nunha prisión a ceo aberto, onde cada xeración herda precariedade: hospitais sen medicamentos, auga contaminada, electricidade intermitente, desemprego masivo.
E o que agora sucede en Palestina non é unha guerra, senón, como cualifican analistas cualificados, un xenocidio planificado polo actual goberno israelita, que continua a pesares do alto o fogo declarado.

[Continúa no manifesto adxunto]

Ofrecemos a continuación o manifesto que se leu ao final do Círculo e algunhas imaxes do mesmo:

Este fin de semana celebramos, cheas de ledicia e agradecemento, o 50 aniversario da chegada das
dominicas ao noso barrio e á nosa parroquia; 50 anos de camiño compartido dende a fe liberadora
que nos une; 50 anos dunha comunidade de dominicas comprometida firmemente con mellorar a
vida de todas as persoas, empezando sempre polas máis necesitadas; 50 anos sementando
esperanza.

O sábado Diego convidounos a botar a vista atrás para lembrar a pegada fonda destas mulleres nas
nosas vidas e na comunidade en torno a unha mesa redonda na que participaron Mario, Laura,
Gelucho, Ana Belén e Juan Antonio. A ollada persoal e emocionada dos cinco deu pé a un diálogo
no que outras persoas que formaron parte da comunidade ao longo da nosa historia aportaron as
súas vivencias, coincidindo todas en como as dominicas foron ao longo dos anos, e seguen a ser,
presencia cercana e liberadora que alimenta a nosa fe e o noso compromiso cristián, e que anima o
noso camiñar na busca dun mundo mellor. E tras a mesa redonda, continuamos tecendo lembranzas
e experiencias de xeito máis informal nos baixos da parroquia cunha merenda comunitaria.

Finalmente o domingo na misa de 12:30 compartimos unha celebración chea de sentido na que
participaron as comunidades da parroquia e moitas outras persoas que se achegaron para dar grazas
polo sentido e a vida compartidos. Celebramos os 50 anos das dominicas sementando esperanza
entre nós, no barrio, no mundo, baixo o lema “Dende abaixo, dende dentro, dende preto”, que
pretendía recoller ese querer estar sempre entre as xentes, no medio da comunidade, animando a
todas dende a cercanía e a tenrura, dende unha vida espello de coherencia e exemplo para todas, e
dende a opción preferencial polas empobrecidas. Xunto a Carmen, Marimar, Ildete e Marisa, e coa
lembranza emocionada das que as precederon, sobre todo, de Marina, demos grazas a Deus polo
agasallo da súa presenza en medio de nós e atopamos forzas para seguir camiñando, construíndo,
vivindo, esperanzando ao seu carón.

Grazas Carmen, Marimar, Ildete, Marisa!
Grazas Dominicas da Anunciata!