Comunidade Base Coia

4º DOMINGO DE CORESMA (19 de marzo).

Fagamos memoria do percorrido que estamos a facer neste Tempo de Coresma: nos anteriores domingos pedíanos superar os egoísmos (1º domingo), vencer os medos (2º domingo) e comprometernos cunha vida fraterna e xusta (3º domingo), porque así saciaríamos a nosa sede de verdade, a nosa sede de Deus.

No evanxeo de hoxe, cuarto domingo de Coresma, Xesús dá a vista a un home cego de nacemento. Agora, por fin, podemos mirar o mundo con outros ollos, libres xa das nosas cegueiras egocéntricas. Pero iso ten unha contrapartida: actuar en consecuencia. Hoxe tamén, Pablo, nunha das súas epístolas, anímanos a camiñar como fillos da luz (que nos ofrece froitos de bondade, xustiza e verdade) e a denunciar as escuridades que nos oprimen.

Porque ao mesmo tempo que construímos unha vida persoal e comunitaria xusta e fraterna, ao mesmo tempo que nos abrimos a realidade de Deus, debemos de-construír e denunciar os prexuízos, os convencionalismos e os poderes que, no persoal e no comunitario, no local e no global, impiden desenvolver ese outro mundo posible e necesario, o Reino soñado por Xesús de Nazaret.

Que ninguén vos engaiole con palabras baleiras, que por estas cousas vén a ira de Deus sobre os fillos rebeldes. Non vos fagades cómplices delas; porque antes, si, erades tebras pero agora sodes luz no Señor. Así que andade coma fillos da luz, (porque a luz é toda bondade, xustiza e verdade), tendo en conta o que agrada ó Señor. E non compartades as obras estériles das tebras; polo contrario, denunciádeas, que do realizado por eses tales ás agachadas dá vergonza mesmo falar. Pero todo iso, cando o delata a luz, queda ó descuberto.

Efesios 4, 6-13

3º DOMINGO DE CORESMA (12 de marzo).

Se nos anteriores domingos de Coresma Xesús pedíanos superar os egoísmos e vencer os medos, agora nos di onde atopar o acubillo e a forza para camiñar: ofrécenos a auga de vida que nos saciará para sempre, auga dun Deus que non é xa un obxecto de adoración alleo a nós, que non é xa unha entidade externa que ten o seu lugar nos montes ou nos templos. O Deus de Xesús, Deus Pai e Nai, é Amor, é Xustiza, é Verdade. E para adoralo cómpre vivir dende o Amor e para o Amor, dende a Xustiza e para a Xustiza, dende a Verdade e para a Verdade. Esa é a única adoración que Deus quere de nós, a única que precisa. Por iso, para ser coherentes con ese Deus Pai e Nai, temos que comprometernos -de verdade- coa construción dun mundo distinto, máis xusto, máis comunitario, máis fraterno.

Xesús contestoulle:

– Todo o que bebe auga desta, terá sede outra vez; pero o que beba da auga que eu lle darei, nunca máis terá sede: a auga que eu lle darei, converterase dentro del nunha fonte que saltará ata a vida eterna.

[…] A muller respondeu:

– Señor, vexo que ti es profeta. Os nosos pais adoraron neste monte e vós dicides que é en Xerusalén onde hai que adorar.

Xesús díxolle:

– Faime caso, muller: chega a hora en que nin neste monte nin en Xerusalén adoraréde-lo Pai. Vós adoráde-lo que non coñecedes; nós adoramos o que coñecemos, […]. Pero chega a hora -é xa agora- en que os verdadeiros adoradores adorarán o Pai en espírito e verdade, pois eses son os adoradores que procura o Pai.

Jn 4, 13-14, 19-23

Baixo o lema “Camiñamos xuntas pola igualdade e a dignidade na igrexa”, moitas mulleres congregáronse ante as igrexas de todo o estado español o pasado domingo, 5 de marzo, aproveitando a proximidade do Día da muller. Entre ellas, un grupo significativo reuníuse ante as portas da igrexa do Cristo da Vitoria (Coia), na cidade de Vigo.

Como lembraban no seu manifesto, xa en marzo de 2020 houbo convocatorias similares de grupos de mulleres (e homes cómprices) que se recoñecían cristiás e feministas. Aquelas mobilizacións desembocaron nunha “Revolta de mulleres na Igrexa”, movemento no que foron compartindo as súas inquedanzas e reivindicacións, a partires da diversidade e a utopía soñada en camiño cara unha Igrexa posible, máis igualitaria e máis xusta.

O domingo foron 19 cidades de todo o estado español as que celebraron esas concentracións: Barcelona, Bilbao, Burgos, Cabra, Ciutadella, Córdoba, Granada, Las Palmas de Gran Canaria, Huelva, Huesca, Logroño, Madrid, Oviedo, Santiago de Compostela, Sevilla, Valencia, Vigo, Vitoria-Gasteiz y Zaragoza.

O lema elixido para o Sínodo das mulleres 2022 fora: “Nós somos cambio. Ven a construílo”. E as súas conclusións finais máis importantes serían as seguintes:

– A necesidade de recuperar a Comunidade de Xesús de Nazaret, que leva a fortalecer a corresponsabilidade de todos os seus membros e contradí o funcionamento actual da Igrexa.

– Dar primacía aos Evanxeos, iluminados polos estudos actuais das Escrituras, para que podamos vivir como Xesús viviu e ensinou.

– Recoñecer que a Igrexa non é só o clero, senón todos os bautizados e bautizadas.

O xesto elixido o pasado domingo para expresar a súas demandas foi levar uns zapatos que deixaron antes a porta da igrexa. Querían así recoller o sentido do antigo proverbio: “Antes de xulgar a unha persoa, camiña tres lúas cos seus zapatos”. Como elas mesmas dixeron: “Queremos que todos estes zapatos representen a cada unha e a todas as mulleres que no noso camiñar imos dando pasos por conseguir unha Igrexa de iguais, unha igrexa que acolle, unha igrexa que acompaña, unha igrexa na que nos fagamos corresponsables de construír un mundo novo, de construír o Reino de Deus.”.

Na fermosa mensaxe final, lida antes do manifesto, engadían, na mesma liña:

“Con todo as mulleres camiñamos, e camiñamos xuntas para construír unha Igrexa de iguais. Con cada semente recollida do vivido por nós, deixamos constancia do noso lento pero inexorable avanzar desde abaixo, desde a nosa experiencia e entrega evanxélica.

Son os vimbios que fixeron posible que hoxe esteamos aquí, somos fillas, transmisoras e multiplicadoras, temos a responsabilidade nas nosas mans do froito dunha resistencia creativa sostida durante séculos, nos que moitas entregaron a súa vida. Somos proposta e resposta para o futuro, coidando que ningunha quede atrás, circularidade sostida sempre desde abaixo, desde onde nacen as revolucións”.

A continuación ofrecemos o Manifesto que se leu ao final do acto e algunhas imaxes e vídeos:

ACTO-5M-GALEGODescarga

2º DOMINGO DE CORESMA (5 de marzo).

No evanxeo de hoxe, Xesús transfigurase ante Pedro e Santiago, despois de subir con eles a unha montaña. E escoitase a voz de Deus, que so fai unha petición directa aos discípulos: “Escoitádeo”. Esa foi, e segue a ser, a petición que nos dirixe hoxe a nós, comunidade cristiá do século XXI: “Escoitádeo”. E a primeira frase que sae da boca de Xesús tras esa petición de Deus é: “Erguédevos, non teñades medo”.

Nós, fráxil humanidade destes tempos escuros, atordados polas crises, as pandemias, as guerras, seguimos a vivir con medo, seguimos a escondernos, seguimos a refuxiarnos nas nosas inseguridades. Pero cada día, cada novo amencer, temos a oportunidade de escoitar, coa cabeza e co corazón, as palabras de Xesús de Nazaret. Temos a posibilidade de renunciar aos nosos egoísmos, como lembramos no primeiro domingo de coresma. E, para iso, debemos superar os nosos medos e abrir o corazón, saír á rúa e tranfigurarnos co recoñecemento de que somos todas, todos, unha comunidade de irmáns e irmás que se necesitan mutuamente e que comparten os mesmos anhelos de amor, xustiza e paz. Así, pois, ese é o segundo paso deste Tempo de Coresma: vencer os nosos medos.

E aínda estaba falando cando apareceu unha nube luminosa que os cubriu; e unha voz saíndo da nube dixo:

– Este é o meu Fillo benquerido, o meu predilecto: escoitádeo.

O escoitaren isto, os discípulos caeron debruzados, cheos de temor. Xesús achegándose, tocounos e díxolles:

– ¡Erguédevos, non teñades medo!

Mt. 17, 5-7

O xoves 2 de marzo ás 20:00, xunto á Farola de Urzáiz, a Rede Social Galicia Sur convocaba un novo Círculo de Silencio, que reuniu a varias decenas de persoas. Desta vez, ante a proximidade do 8 de marzo, o círculo quixo amosar o seu apoio as mulleres migrantes e refuxiadas, ante a súa situación de exclusión e precariedade.

Como teñen denunciado moitas organizacións e ongs, as mulleres migrantes e refuxiadas sofren unha triple discriminación, pola súa condición migrante, pola súa condición de xénero e pola súa carencia de recursos. Son numerosos os informes que documentan a vulneración dos seus dereitos, tanto nos países en tránsito como no país de “acollida”, verba esta última que, por desgraza, teremos que poñer entre aspas ata que esa acollida sexa real e conte co necesario respaldo institucional.

Aínda nesa situación, unha importante porcentaxe de mulleres migrantes e refuxiadas desempeñan traballos centrados no ámbito dos coidados, que contribúen a reforzar o tecido comunitario e son sostén de moitas persoas e familias grazas ao seu compromiso diario, dende o acompañamento, o traballo no fogar, a atención ás persoas maiores ou que sofren algunha enfermidade ou discapacidade que limita a súa mobilidade… Pero, a pesares desa contribución innegable ao coidado da vida na nosa sociedade, atópanse, como dicimos, malvivindo baixo o umbral da pobreza polo feito de non estar regularizadas, o que é caldo de cultivo para as agresións sexuais, os abusos laborais e a precariedade dos seus postos de traballo.

Por todo isto, esiximos ás administracións públicas (goberno español, Xunta de Galicia e concello de Vigo) nos seus ámbitos de competencia respectivos :
– O recoñecemento público da aportación das mulleres migrantes ao noso tecido social, co seu traballo e compromiso diario, especialmente no ámbito dos coidados.
– A protección legal ante calquera caso de explotación laboral, de xenofobia ou de violencia de xénero, con independencia da situación administrativa das mulleres migrantes e refuxiadas.- As máximas garantías para o respecto dos dereitos básicos das mulleres migrantes e refuxiadas, co compromiso de facilitar e axilizar os trámites para a súa regularización, en especial nos casos de violencia de xénero. – Facilitar saídas laborais e acceso aos servizos públicos básicos (sanidade, educación, asistencia social) das mulleres migrantes e refuxiadas, sexa cal for o estado de tramitación dos seus procesos de regularización.

O percorrido que nos ofrece a Coresma deste ano, a partires das palabras do texto do Evanxeo de Mateo, reclama de nós unha auténtica conversión, unha transfiguración interior, un xesto transformador e, polo mesmo, revolucionario.

Este Tempo de Coresma chámanos a renunciar a toda forma de poder, a todo privilexio, a toda posición de dominio sobre os demais (1º Domingo); exhórtanos a poñer todo o empeño en escoitar a palabra de Xesús, entendendo a súa mensaxe e as esixencias que esa mensaxe teñen para nós, para as nosas vidas (2º Domingo); demanda poñernos man á obra na procura da auga de vida que nos ofrece Xesús de Nazaret, a auga dun Deus que non pode ser alleo a nós (3º Domingo); anímanos a camiñar como fillos da luz (que nos ofrece froitos de bondade, xustiza e verdade) e a denunciar as escuridades que nos oprimen (4º Domingo); e, por último, anúncianos que Xesús é a resurrección e a vida, e por iso seguir a súa chamada é elixir unha vida verdadeira, unha vida plena, comunitaria, comprometida, unha vida que pague a pena ser vivida (5º Domingo).

1º DOMINGO DE CORESMA (26 de febrero).

Comezamos o Tempo de Coresma cun chamamento a non deixarnos tentar por un capitalismo cada vez máis máis controlado polas grandes corporacións, que utilizan o desenvolvemento tecnolóxico da industria do ocio e do entretemento para anestesiarnos ante as inxustizas globais e locais.

Véndennos un mundo de luces rechamantes, de consumismo desbocado, de beleza superficial, de aparencias e artificios; un mundo que estimula os nosos egoísmos, os nosos desexos e ambicións; un mundo que nos converte en illas onde os demais, fóra dos máis achegados, son inimigos, obxectos de consumo ou, máis xeralmente, seres alleos que non teñen nada que ver comigo.

Pero debemos lembrarnos aquilo de que se creceu o pecado, máis abundante foi a graza. Nós podemos -e debemos- elixir, como fixo Xesús, o camiño da renuncia: renuncia a acaparar, renuncia ao consumismo, renuncia ao poder, renuncia a poñernos por diante e por riba dos demais. Ese é o primeiro paso do camiño alternativo, comunitario, fraterno, que nos ofrece este tempo de Coresma. Iso é, en definitiva, o que significa que so debemos adorar a Deus, porque so se pode adorar a Deus cultivando o amor ao próximo…

Pero aínda o levou o Satán a un monte moi alto e, mostrándolle os reinos todos do mundo enteiro, cheos de esplendor, díxolle:

Heiche dar todo isto se te prostras e me adoras.

Entón replicoulle Xesús:

Arreda, Satán, porque está escrito: Só ó Señor, o teu Deus, adorarás, e só a El darás culto.

Mt 4, 8-10

Co comezo da Coresma e o primeiro aniversario do inicio da guerra na Ucraína, os grupos de iniciación e comuñón da Educación na Fe da nosa parroquia quixeron facer un fermoso xesto simbólico de compromiso coa paz e o amor fronte a todas as guerras.

Nenos e nenas, acompañados polos seus catequistas, compartiron uns minutos de silencio para interiorizar e fortalecer a esperanza de paz nos seus corazóns, e para darlle un si firme e decidido ao amor como forma de estar no mundo, de compartir a vida e de crear un futuro comunitario e solidario para todos.

Eses desexos e compromisos visualizáronse na confección dun gran corazón, acompañado dos moitos pequenos corazóns que se vencellaban a aquel, como os fillos á Nai, e tamén foi acompañado coa Biblia como texto que contén a Boa Noticia e unhas luces que representaban a esperanza contida na mensaxe de Xesús de Nazaret.

O gran corazón foi asinado por todos os nenos e nenas que son -deberían ser- para todos nós exemplo e alento para a construción dun mundo mellor, un mundo máis xusto e fraterno, un mundo posible, necesario e cada vez máis urxente.

Hoxe varias decenas de persoas compartimos unha nova xuntanza comunitaria na parroquia do Cristo da Vitoria. Ás dez e media da mañá estabamos citadas para reunírmonos e dialogar en torno ao tema proposto: «Como seguir a ser unha comunidade viva que dá vida». Un ratiño antes xa estabamos preparando un pequeno almorzo co que quentar o corpo e compartir uns minutos de conversa informal, de apertas e de risas cómprices.

Despois repartímonos en dous grupos para comezar o traballo de reflexión sobre o tema suxerido, a partires dun texto e unha serie de preguntas. O debate foi moi participativo e enriquecedor, e xurdiron diversas ideas e propostas relativas a nosa situación actual como comunidade cristiá de base, así como sobre as posibles accións a desenvolver no futuro inmediato. Xunto a críticas e autocríticas, houbo espazo para a esperanza, para proxectar unha mirada construtiva cara ese mundo posible e necesario.

Rematamos a xornada coa proxección dun vídeo, unha breve oración e o canto do Noso Pai. Un improvisado aplauso final serviu de feliz peche á xuntanza.

O colectivo Revolta de Mulleres na Igrexa convoca en todo o estado español concentracións diante das igrexas o vindeiro 5 de marzo, con motivo do Día da Muller.

Na parroquia do Cristo da Victoria (Coia), en Vigo, a concentración será ás 12:00. Tedes debaixo o cartel e un vídeo para que difundades entre os vosos contactos. Non faltedes… e traede un par de zapatos de máis para elaborar un símbolo sobre o que reclamamos nesa data: camiñar xuntas pola igualdade e a dignidade na Igrexa.

CÍRCULO DE SILENCIO DA REDE SOCIAL GALICIA SUR POLA PAZ E A NON-VIOLENCIA.

O xoves 2 de febreiro ás 20:00, xunto á Farola de Urzáiz, a Rede Social Galicia Sur convocou un novo Círculo de Silencio, desta vez para lembrar o Día da Paz e a Non-Violencia, que se conmemora para lembrar o asasinato de Gandhi un 30 de xaneiro. Resumimos de seguido algunhas ideas do seu manifesto:

Nós, a pesares do desgaste da palabra Paz (como de todas as grandes palabras), que hoxe parece baleira de sentido, seguimos a crer no seu poder liberador e revolucionario.

Por iso condenamos a guerra de Rusia contra Ucrania, e condenamos tamén outras guerras ignoradas polos medios de comunicación. Igualmente, queremos lembrarnos da situación do Sahara, antiga colonia do estado español traicionada por este a cambio de acordos vergonzantes con Marrocos. Tamén denunciamos o aumento dos orzamentos para o gasto militar e o control armado das nosas fronteiras, onde a violencia parece ser a única resposta do estado ante a presión dos movementos migratorios.

Por último, denunciamos tamén a normalización dunha cultura mediática onde a violencia física e verbal son cada vez máis intensas e frecuentes (en redes sociais, en videoxogos, en medios audiovisiuais…), afectando sobre todo á nosa mocidade. As violencias sociais, intrafamiliares, machistas, relixiosas, xenófobas, maniféstanse cada vez con máis virulencia, e acéptanse pasivamente, como se fosen inevitables, como se fosen parte de noso modo de vida.

Por iso apelamos á veciñanza para que, dende a súa cotianeidade, se comprometa activamente con formas de falar e actuar que se baseen no respecto, na escoita, no diálogo e, en definitiva, na paz e a non violencia.

Hoxe, domingo 29 de xaneiro, nenos e nenas, catequistas, familias e comunidade compartimos unha Misa de Familia que conmemoraba o Día da Paz, que se celebra mañá, 30 de xaneiro. Foi unha celebración entrañable, emocionante e enchida desa alegría contaxiosa que nenos e nenas saben ser transmitir tan ben. Houbo momentos para a interiorización e a reflexión, xunto a outros onde era inevitable a risa e a compricidade de todas. E, sobre todo, destacouse a idea de que a paz se constrúe día a día, no grande e no pequeno, no local e no global, dende os coidados e dende o compartir fraterno. Como o cartel co que xogaron nenos e nenas, «paz» e «pan» son palabras moi similares que están conectadas a unha á outra…

Ao final da celebración proxectouse un pequeno vídeo da canción e do baile que compartiron familias, nenos e nenas o venres pola tarde nos baixos da parroquia. Ofrecémolo a continuación, xunto con algunas imaxes:

Achégase a Candeloria e Irimia convídanos a súa tradicional Festa do Lume, este ano en torno a temática de «Vulnerabilidades en perspectiva»:

Citámonos no Mosteiro de San Salvador de Bergondo, A Coruña, o sábado 4 de febreiro ás 10.00 h da mañá. Prégase e agradécese a asistencia de todas e todos os que vos poidades achegar.

Xa sabedes: estamos convidadas!

Tedes toda a información nesta páxina: FESTA DO LUME

No último número da revista da Asociación Irimia adican a portada e tres páxinas interiores ao 50 aniversario da parroquia do Cristo da Victoria, cunha extensa entrevista a Juan Antonio Terrón, o noso párroco.

Xa se pode ler na web de Irimia: https://irimia.gal/ferrados-de-corazon-facer-comunidade-no-barrio-facer-barrio-desde-a-comunidade/

Unha lectura moi recomendable. Non a perdades!

Nos próximos días poderemos contemplar no fondo da Igrexa unha exposición que baixo o título #ConectaPobreza nos fala das desigualdades globais derivadas do consumismo dos países occidentais. A exposición, elaborada pola rede “Enlázate coa Xusticia», consta de 8 paneis que tratan sobre a conexión entre a pobreza de millóns de personas en todo o mundo e o deterioro do medio ambiente polo abuso dos recursos: o auga, a alimentación, a enerxía, o transporte, as tecnoloxías, etc.

Aínda que son temas que temos tratado en diversas ocasións nos últimos anos, pensamos que é interesante volver sobre eles porque inciden na necesidade de vivir doutra maneira, de cambiar os nosos hábitos de consumo, para ter unha incidencia concreta na nosa realidade local e global. Non se trata de cambiar o mundo por accións individuais, pero si de concienciarnos e contribuír a concienciar a quen nos rodea, e de cambiar así o noso pequeno mundo a través do noso consumo.

Non deixedes de achegarvos a contemplar esta exposición e a reflexionar sobre as cuestións que nos prantexa para, sobre todo, tratar de ser coherentes coa chamada que nos fai a ser axentes activos na transformación do noso mundo.

Neste enlace tedes máis información para a reflexión persoal e comunitaria sobre os temas abordados na exposición. Hai materiais moi interesantes…

Hoxe, sábado 21 de xaneiro, dende as 10:30 ás 12:00 horas, tivemos outra oportunidade para compartir e reflexionar na segunda xuntanza conxunta que acordamos manter durante este curso.

Foi un encontro sinxelo, aberto a todas as persoas, no que, reunidas en pequenos grupos, puxemos en común as nosas experiencias e opinións a partir do tema proposto e rematamos, coma sempre, cunha oración comunitaria. 

Antes da xuntanza formal, sobre as 10:10 ou 10:15 horas, comezamos tomando un café ou chocolate quente con algún petisco doce.

Cremos que é importante compartir estes novos espazos para enchernos de esperanza e axudarnos a seguir camiñando. Animádevos a participar na próxima reunión da gran Comunidade! Contamos con vós!

O pasado sábado 14 achegáronse ata a nosa parroquia tres compañeiras de Mulleres Cristiás Galegas Exeria para presentar o libro Revuelta de las mujeres en la Iglesia, que recolle as experiencias deste movemento feminista no que participamos e co que pretendemos transformar a Igrexa para «que a igualdade se faga costume».

Foi un regalo poder compartir a reflexión e a experiencia con Elvira Santos, Bea Estévez e Carme Gallego, e sentir que hai moitas mulleres dentro da Igrexa traballando para que está sexa de verdade un espazo de coherencia, igualdade e xustiza.

Compartimos con vós este Calendario de mulleres combativas e rebeldes que se destacaron polo seu compromiso solidario durante a folga xeral de Vigo en 1972. Elaborado por Lola Ferrero Díaz, co apoio de Elvira Landín.

Non poden estar todas, pero as que están son ben representativas. E entre elas seguro que atopades á nosa querida Pili, sempre en primeira liña nas loitas por un mundo máis xusto e fraterno. Debaixo do calendario podedes atopar un texto de Lola Ferrero onde recolle a semblanza destas mulleres (Pili entre elas), mulleres traballadoras e sindicalistas que tiveron que pagar un alto prezo, en moitos casos, pola súa militancia.

Animámosvos a descargar os dous documentos e a compartilos coas vosas amizades!

2023-TEXTO-SOBRE-AS-MULLERES-DE-VIGODescarga

O xoves 12 de xaneiro ás 20:00, na Praza de América, a Rede Social Galicia Sur convocaba un novo Círculo de Silencio, desta vez, como tantas outras, en solidariedade coas persoas migrantes e refuxiadas. Quixemos expresarlles a nosa solidariedade e denunciar as trabas administrativas e sociais que atopan con frecuencia para ser recoñecidas e plenamente acollidas nos nosos barrios, entre a nosa veciñanza.

A lentitude dos procedementos administrativos e o limbo legal no que se sitúan con frecuencia estas persoas en espera de que se resolva a súa situación xéralles indefensión e serios problemas para atopar os recursos máis elementais para vivir con dignidade.

Ante estas situacións queremos poñer en valor a Iniciativa Lexislativa Popular (ILP) levada adiante nos últimos meses para solicitar unha regularización extraordinaria das persoas migrantes, que teñen que sobrevivir en condicións moi difíciles e que están plenamente integradas na nosa sociedade, onde desempeñan traballos esenciais. A ILP impulsada por moitas organizacións do estado español superou ampliamente as 500.000 firmas esixidas para o seu debate no Congreso dos Deputados. E agora so queda, unha vez máis, saír a rúa e alzar un grito silencioso de solidariedade e de denuncia para que a proposta de regularización extraordinaria sexa aprobada e as persoas migrantes poidan por fin ser recoñecidas como cidadáns e cidadás de pleno dereito.

As organizacións que formamos parte da Rede Social Galicia Sur apelamos tamén á cidadanía para complementar as esixencias de cambiar as regras administrativas que regulan o recoñecemento das persoas migrantes e refuxiadas. Precisamos barrios acolledores, integradores, solidarios, que loiten contra toda posible discriminación, contra todo tipo de prexuízo xenófobo. Barrios que contribúan no cotián a que as persoas refuxiadas se sintan parte da mesma veciñanza.

Porque queremos un mundo mellor, máis xusto e solidario, no que a persoas sexan o primeiro e a acollida e os coidados das persoas estranxeiras vítimas da violencia nos seus países de orixe estean por enriba de todo.

O vindeiro sábado 14 ás 11:00 horas achegaranse ata a nosa parroquia tres compañeiras de Mulleres Cristiás Galegas Exeria para presentar o libro Revuelta de las mujeres en la Iglesia, que recolle as experiencias deste movemento feminista co que pretendemos transformar a Igrexa para «que a igualdade se faga costume».

Animádevos a asistir! Contamos convosco!

Este ano contamos de novo coa Cabalgata dos Reis Magos, que chegarán ao noso barrio de Coia ás 17:00, onde recibirán a acollida da veciñanza na Praza do Pobo.

Ás 17:30 está prevista a súa visita a Igrexa do Cristo da Vitoria, onde escoitarán os desexos e peticións dos nenos e nenas que agardan con ilusión renovada ano tras ano a máxica noite de Reis.

Pero o máis importante será recuperar con amizades e veciñanza a ledicia de compartir, dende o barrio e para o barrio, sen grandes derroches nin espectáculos de artificios. Niso consiste facer comunidade… Iso si, non faltarán os caramelos e unha chocolatada para todas as amigas que se acheguen.

Como sempre, organizan o Movemento Cidadán «O Noso Barrio», a Asociación de Mulleres «Dorna» e o Centro Cultural «Rueiro».